بسم الله الرحمن الرحیم
دیدید بعضیا افکار خاصی دارن که به واسطه همون افکارشون توی زندگی خیلی اذیت میشن؟ بعد ژست روشنفکری میگیرن که مثلا من دارم درست فکر میکنم و خیلی باکلاسم و اینا جدیدا به ناچار با دختری آشنا شدم که ظاهرا افکارش رو دوست داره و بهشون افتخار میکنه اما در باطن داره عذاب میکشه و زندگی آینده ش رو به خاطرش خراب میکنه... از اینجور افراد زیاد دیده بودم ولی این یکی خیلی فکرمو مشغول کرده...به طرز تابلویی از خودِ واقعیش فرار میکنه مثلا میگه آدم باید هرچندوقت یکبار بره توی کوه و جیغ بزنه تا تخلیه شه!!وقتی بهش میگم مثلا من نیاز به همچین تخلیه شدنی ندارم!! میگه چرا نیاز داری! ولی خودت نمیتونی بفهمی که نیاز داری!!! :دی کلا ذهنش محدود شده به اونچه که تا به حال دیده و حاضر نیست غیر از اون رو قبول کنه! همش ادای آدمای خوشحال و شیطون رو درمیاره در حالیکه آرامش درونی نداره و مشخصه که اصلا و واقعا خوشحال نیست! فقط میخواد بچه تر از اونی که هست به نظر برسه! خلاصه یه مدلیه که از همنشینی باهاش خوشحال نیستم ولی ناچارم... اینکه خودش نیست آزارم میده
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
