از جلسه امتحان که اومد بیرون با ذوق گفت اگه استاد بخواد باهام لج کنه و دق و دلی دعوای دیشب با زنش رو سر من خالی کنه و ابهت استادی بگیردش و بخواد نمره نده و ....و برگه م رو بچلونه میشم 18! یعنی همچین اعتماد بنفسی داشت این رفیق ما ، ما که این درس رو ترم قبل پاس کرده بودیم بهش گفتیم که این استاد بصورت مافوق تصوری بد نمره میده اما ایشون اصرار داشتن که من اینقد همه ی جوابها رو کامل نوشتم که شاید بتونه از نذاشتن نقطه و ویرگول ایراد بگیره! خلاصه گذشت و امتاحانات تموم شد و هفته های تلخ انتظار رسید و همه منتظر نمره ها که دوست عزیزمون زنگ زد و گفت اون درس رو 10 شده!! و جالب این که توی کلاس 50 نفری فقط سه نفر پاس شدن! همینطور ما این بساط رو سر همه ی درسهای دیگه هم داریم....درسهایی که در حد 20 میخونیم، تحقیق ارائه میدیم، تمرینها رو ارسال میکنیم و خلاصه فقط کم مونده که بگیم استاد هرروز نوبتی میایم خونتون ظرفاتون رو میشوریم شما فقط نمره بده اونم نه نمره ی اضافی بلکه اون چیزی که حقمونه!! چشمتون روز بد نبینه که با همه ی این کارا استادای عزیز با کلی ناز و افاده و منت گذاری یه ده و دوزادهی میندازن جلومون و میگن بهتون لطف کردیم! تازه درخواست تجدید نظر رو هم غیرفعال میکنن!!!

حالا بماند که چقد بی عدالتی های دیگه میکنن و وقتی 90درصد کلاس رو انداختن و نمرات رو میبرن رو نمودار(اونم در 1 درصد موارد) به شکلهای دلخواه و کاملا عشقی عمل میکنن!! مثلا یکیشون به همه ی اونایی که نمراتشون بالای 15 بود 2 نمره اضافه کرده و به اونایی که کمترن هیچی نداده!!

و یکی دیگه از اساتید به همه ی اونایی که 7 تا 9 شدن نمره داده رسیدن به ده و به بالاترین نمرات کلاس که 10 و 11 بوده هیچی اضافه نکرده!! یعن یآخرکار اونی که دو شده با اونیکه ده شده مساوی اند!!

و یا یکی دیگشون که اگه اعتراض یا درخواست تجدید نظر براش بفرستی نمره ت رو کمتر میکنه!! یکی از بچه ها که 11/75 شده بود و فکر میکرد باید 18 میشده درخواست تجدیدنظر داد و فرداش دید نمره ش شده 10!!!!

همچین بساطی داریم توی اون باصطلاح دانشگاه اونوقت بعضی جاها همینجوری کیلویی نمره میدن و بعضی جاها به چشم و ابروی دانشجو نمره میدن...آخرشم همه یه لیسانس میگیرن و وقتی میخوان برن جایی برای استخدام معدل اونی که مث بچه های ما عین بلانسبت"چی" درس میخونده شده 14 و اونی که سالی به دوازده ما رنگ کلاس رو نمیدیده میشه 18 !!

خلاصه اینکه اینا با کاراشون باعث میشن انگیزه ی ادامه تحصیل از جوونای مملکت گرفته شه و خونه نشین شن!! من یکی که ازشون نمیگذرم...امیدوارم وقتی که دارن به خودشون میبالن که به به و چه چه من دکترا گرفتم و فلان و فلان یه لحظه به حق های ضایع شده ی بچه ها هم فکر کنند...

چه کنم که عجیب دلم پُره...امیدوارم بار دگر روزگار چون شکر آید ...ماهم قول میدیم پشت دستمون رو داغ کنیم تا دیگه هوس درس خوندن تو سرمون نیفته