سلام عليکم جميعاً و رحمة الله و برکاته!دو تا موضوع به نظرم رسيد؛ يکي در مورد مردم در جوامع غربي و ديگري در مورد خودمون... در کشورهاي غيراسلامي مردم مطابق آيين خودشون شادي‌هايي دارن که از نظر ما حرامه. پس نبايد بگيم اونا غرق در گناهن. کي گفته که اونا آرامش باخدا بودن رو نمي‌فهمن؟ خاطره از يک دوست: مهمان دانشگاه ... بوديم و همراه يکي از مسئولين دانشگاه به بازديد از کليسايي رفتيم. به محض ورود به کليسا آن مسيحي (با همان کت و شلوار و لباس‌هاي شيک) دو زانو بر زمين نشست، چشمانش رو بست و شروع به دعا کرد!خود بنده، داخل کليسايي بودم، يک پسر بچه که خيس عرق بود با توپي در دست وارد شد، دو زانو نشست، دعا کرد و رفت... پس لطفاً تهمت خدانشناسي به بندگان خدا نزنيد.اما در مورد خودمون در اين کشور گل و بلبل! اعتراف مي‌کنم که الان با خوندن برخي نظرها چشمام گرد شد! باور کنيد قصد تمسخر ندارم! اشکال از منه! اما فکر نکنم امثال من گناه‌کار کم باشه که اکثر اوقات ائمه رو فراموش مي‌کنم و به زندگي خودم چسبيدم.اما اين‌که چه‌طور مي‌شه در شرايط ايران شاد زندگي کرد؟ من چون منبعي ندارم از خودم مي‌گم با اجازتون... روزهاي عزاداري و اعياد، در هر دو حالت تلويزيون روشن نمي‌کنم! چون در هر دو مورد اون‌قدر افراط مي‌شه که آدم در نظرش بد جلوه مي‌کنه. هفته‌ي قبل از روز قدس، اون‌قدر از قدس تو تلويزيون مي‌گن که مردم رو وادار مي‌کنن بگن نه غزه، نه لبنان! دهه‌ي فجر اون‌قدر از انفجار نور مي‌گن که آدم بگه اصلاً نخواستيم! و هفته‌ي دقاع مقدس، اون‌قدر از جنگ مي‌گن که... خلاصه به ايشون توصيه بفرماييد غم و شادي القايي رو نپذيرن! مثل من کم‌دين، روز عاشورا يه بار بيشتر عزاداري نرن و موقع مداحي هم تشريف بيارن بيرون که مجبور نباشن به برخي چيزا گوش بدن!مثل من کم‌دين، روز عاشورا به چيزايي که قلباً يقين ندارن، عمل نکنن و خودشونو اگه واقعاً ناراحت نيستن، ناراحت جلوه ندن. مثل من کم‌دين روزهاي عزا رو برن ديدن دوست و آشنا! بفرمايين که مثل من کم‌دين، حتي يک لباس سياه هم نداشته باشن، همون سورمه‌اي و قهوه‌اي کافيه!و آخر هم بفرمايين خداي ما مسلمونا هم اون‌قدرا که مي‌گن سخت‌گير نيست. سعي کنن طوري رفتار کنن که حقي از کسي ضايع نشه... جز اين، هر کار ديگه‌اي کردن و شاد شدن، خيالشون راحت باشه که خدا هم خوشحال شده از شادي بنده‌ش!
