من اگه با اون خانم روبرو مي‌شدم، درباره‌ي شادي‌هاي مسلمان‌ها بهش هيچي نمي‌گفتم، چون در حال حاضر مصداقي براي حرف‌هام پيدا نمي‌کردم!
بله، همه ما مي‌دونيم پيامبر هميشه گشاده رو بودن و حديث داريم که شادي مومن در ظاهرش و غمش در دلشه. اما کدوم يکي از ماها که داريم اين حديث رو براي يادآوري به اون خانم تکرار مي‌کنيم، به اين حرف پابند بوديم؟ شادي‌هاي کدوم يکي از ما تماماً يا اکثراً به واسطه شادي ائمه يا اعياد اسلامي بوده؟!
خودمون رو گول نزنيم. اين چيزا توي زندگي خيلي از ما بخش "اقليت" رو تشکيل مي‌ده. چرا سعي کنيم به کسي که به همين اقليت هم شک کرده، از اين حرف ها بزنيم؟ اين حرف ها جز له کردن طرف و به رخ کشيدن توخالي خودمون -به عنوان مسلمان و مومن!- نتيجه‌اي نداره!
من نوعي، اگر واقعاً غم اسلام توي دلم بود، جايي واسه غم‌هاي خورده ريز خودم نداشتم که سفره دلم رو پيش همه باز کنم و اشک و آه خودم و بقيه رو در بيارم! من اگه شاديم به خاطر ائمه بود، روز ميلادشون يا اعياد ديگه اسلامي رو با شادي‌هاي خودم پر نمي‌کردم و اين روزها رو به خاطر اتفاقات خوبي که براي خودم در اون ها رخ داده عزيز نمي‌دونستم!
دني جان، من اگه بودم به اون خانم مي‌گفتم تو راست مي‌گي! اونا شاد زندگي مي‌کنن و ما همه افسرده‌ايم! چون اگر قرار باشه به ملاک‌هاي اسلامي براي شاد بودن تکيه کنيم، همه ما نه تنها شاد نيستيم، که حتي مؤمن هم نيستيم!
