سلام. من يه اعتراض دارم به نظر دوستان! کاري به فسادهاي اخلاقي بعضي از مردم در غرب ندارم، کاري به شادي‌هاي همراه با حرام اونا ندارم و کاري به خيلي از تصورات منفي ديگري که ما درباره غرب داريم، ندارم! من مي‌خوام اين رو بگم: مردم آمريکا (آمريکا رو گفتم، چون شاخص‌ترين کشوريه که اينجور وقتا به ذهن مي‌رسه) در تمام دنيا "ديندارترين" و "باايمان‌ترين" مردم هستند! شايد به همين دليل باشه که مردم اون کشور شاد هستند. چون ايمان دارند و ايمان -ولو به يک چيز باطل- مي‌تونه تاثيرات رواني زيادي داشته باشه که يکي از اون‌ها اميد به آينده و شاد زيستن هست.
چرا عادت کرديم تا حرف غرب مي‌آد، ذهنمون بره سمت بي‌ديني و بي‌ايماني و عناد با حق و بي‌خدايي؟!! ما نبايد صرفاً به اعمال رجال سياسي کشورها و تبليغات ژورناليستي که عليه اين کشورها ميشه اکتفا کنيم. نميگم غرب گل و بلبل و گلستانه! اونجا آمار افسردگي و خودکشي و اعتياد و غيره و غيره بالاست، اما شادي و مهمتر از اون، آرامش رواني اکثريت مردم هم انکار ناپذير نيست!
کليسا، به عنوان يک مکان مقدس، هنوز هم جايگاهش رو در زندگي مردم غرب، به خصوص در آمريکا حفظ کرده! حتي همراه با زمان پيش رفته تا از زندگي مردم حذف نشه!
چرا تا اسم شادي غربي‌ها مي‌آد، ذهنمون مي‌ره سراغ ميگساري‌هاي اون‌ها در کاباره‌ها؟!! تا حالا مراسم کليسايي اونا رو ديدين که چه جمعيتي مي‌آد و همه با چه چهره شاد و بشاشي در اين مراسم شرکت مي‌کنند؟ تا حالا از رقابتي که بين کليساهاي اروپايي و آمريکايي هست چيزي شنيدين؟
