سلام اين حستو دقيقا ميفهمم. يه بار از يه نفر(كه دراون زمان عزيز بود)چند ساعت بي خبر بودم. خودمو به هر دري زدم تا ازش خبر بگيرم و تا ازش باخبر نشدم آروم نشد. تو اون مدت كه نگران و منتظر بودم همش به خودم ميگفتم چندبار تا حالا شده كه واسه امام حاضرت كه از اين شخص هم به تو نزديكتر و مهربونتر و دلسوزتره اينطوري نگران بشي و خودتو به هر دري بزني واسه ديدنش؟ اما جوابي نداشتم:(((((((((

چه انتظار عجيبي! تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبي!!!